IGOR OMULECKI:
MIKADO



Inspiracją do powstania cyklu były instalacje robione spontanicznie przez mojego dziewięcioletniego syna Ignacego. Budował on konstrukcje z różnych napotkanych drewnianych elementów. Zafascynowała mnie jego żywotność i kreatywność, pierwotna energia kreacji, doprowadzająca do stworzenia obiektu.


W wypadku tak małego dziecka trudno mówić o świadomym korzystaniu z doświadczenia wizualnego. Kieruje nim wyczucie harmonii i elementarnych zasad kompozycji, których źródła możemy doszukiwać się w strukturze percepcji wzrokowej. Jest to forma zabawy przybierającej kształt  ingerencji w przestrzeń i przedmiot. Ten źródłowy imperatyw twórczy to wibracja i energia, które manifestują się w powstawaniu nowej formy.

Mikado, japońska gra, do której się odnoszę, przypomina grę w bierki. Rozsypujemy patyczki, które później trzeba bardzo subtelnie unieść, by nie poruszyć całości. Porównanie tej gry do zasad powstawania projektu jest bardziej poetyckie i umowne niż dosłowne, istnieją jednak pewne realne podobieństwa. Gest rozsypania patyczków to spontaniczne rozpoczęcie gry. Efekt rzutu jest nie do przewidzenia, nie posiada z góry ustalonej formy. Podobnie  w budowaniu fotografowanych instalacji nie posiadałem z góry ustalonych założeń dotyczących ostatecznej formy. W grze Mikado pozorna przypadkowość rzutu, zbadana pod kątem mechaniki, posiada swoją fizyczną logikę. Siły oddziałujące na patyczki w trakcie ruchu  w określony sposób wpływają na ich ostateczny układ. To, co pozornie wydaje się przypadkowe i chaotyczne, przy głębszej analizie posiada swoje uzasadnienie w ujęciu mechaniki newtonowskiej. Natomiast  w tworzeniu to, co zdaje się czysto intuicyjne, oderwane od myślenia, chaotyczne, przy głębszej analizie odsłania strukturę percepcji wzrokowej i podświadome odniesienia do tradycji. Ukazuje się wspólna forma i mechanizmy budujące obraz.


Igor Omulecki (ur. 1973) — artysta wizualny, fotograf i pedagog. Na jego artystyczną postawę wpłynęła łódzka scena awangardowa; był świadkiem jednych z najważniejszych wydarzeń w polskiej sztuce konceptualnej, które miały miejsce w Łodzi w latach 80. i 90. XX wieku (Konstrukcja w procesie, Lochy Manhattanu, Muzeum Artystów). Od dzieciństwa związany ze szkołą filmową i środowiskiem artystycznym Łodzi. Studiował na Wydziale Operatorskim i Filmowym w Łódzkiej Szkole Filmowej. Od 1999 roku współpracuje z czołowymi galeriami, instytucjami i wydawnictwami, zdobywając liczne nagrody w różnych konkursach. Jego dorobek zawiera kilkaset publikacji prasowych i dziesiątki wystaw. Prace Omuleckiego wystawiane były m. in. w Barbican w Londynie, The Centre for Contemporary Art w Tel Avivie, Matadero w Madrycie, Muzeum Narodowym Zachęta i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Stypendysta Ministra Kultury oraz Miasta Stołecznego Warszawy. Nagrodzony min. w konkursach: IPA Award, PMH, ExhibitA, Photolucida Critical Mass, Cannes Lions, Europe’s Premier Creative Award. Prace artysty znajdują się min. w kolekcji Jankilevitsch Collection, Zachęta w Szczecinie i wielu innych. Jego prace charakteryzują się wyjątkową różnorodnością, w ostatnich latach skupiając się głównie na kwestii percepcji wzrokowej i nowej formy obrazowania. Wykłada na Akademii Sztuki w Szczecinie i Łodzkiej Szkole Filmowej.




omulecki.com

MIKADO, 2018