BASIA BUDNIAK:
Maska. Pomiarowy Zakład Portretowy.
Sieć

Fotografia jako dowód świadczący o istnieniu kogoś (lub czegoś) bardzo szybko stała się narzędziem do tworzenia systemów, które pozwalają na identyfikację osób i potwierdzenie ich tożsamości. Sługą tutaj jest fotograficzny portret: zdjęcie do legitymacji szkolnej, dowodu osobistego, paszportu.

Od dzieciństwa w urzędowych powinnościach posługujemy się obrazem naszej twarzy. Nasze wizerunki trafiają w sidła programów próbujących odczytać i przyporządkować je do – nie wiadomo gdzie istniejącego – wzorca. A fotografia jest dotykiem. Doświadczamy każdego aktu ‘zdjęcia’ wizerunku naszej twarzy; jesteśmy w ‘tym momencie’, ‘tu i teraz’. Nasza twarz na fotografii paszportowej często jednak wydaje się obca, nie nasza, jest reprezentacją, która (nie) dotyczy Pewnego Siebie (Ja). Z poczuciem obcości oddajemy własny obraz twarzy instytucjom. Mimo tej niechęci do nas samych (?) dobrze wiemy, że ta twarz reprezentuje nas i decyduje o pozycji społecznej, a być może i o człowieczeństwie. Niniejszy projekt jest zaproszeniem do doświadczenia własnej twarzy. Do przejęcia roli, która wydaje się być w obcych rękach, która znajduje się w kompetencjach maszyn decydujących o nas jako ludziach. Skierowany jest on do wszystkich, którzy mają do czynienia z rytuałem wykonywania zdjęcia do dowodu osobistego czy paszportu.
Projekt ma charakter performatywny – jest realizowany w ścisłej współpracy z odbiorcą i ukierunkowany na bezpośrednie doświadczenie. Akt działania uczestnika-widza ma charakter rytualny, jest tożsamy z odbiorem dzieła i współtworzy jego wartość.

Działanie podczas pierwszego etapu podzielone jest na trzy momenty:

1. Zdjęcie – to wykonanie fotografii zgodnych z normą ICAO 9303 (dokument Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji Instrukcja wykonania zdjęć do dokumentów paszportowych oraz dowodów osobistych (wersja 1.1 z 20.05.2016).

2. Dotyk – zdjęcie twarzy a oprogramowanie do detekcji twarzy i ekstrakcji cech.

3. Maska – stworzenie maski.

Kolejnym etapem projektu jest tworzenie instalacji – Sieć.


Basia Budniak — studiowała polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz fotografię na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, którą kontynuuje w Szkole Filmowej w Łodzi. Fotografuje i używa fotografii w swojej działalności artystycznej, fascynuje ją performatywny charakter obrazu fotograficznego, swoją uwagę często skupia na posługiwaniu się nim i funkcjonowaniu w różnych kontekstach. Często sięga po tradycyjne techniki fotograficzne. Interesuje ją problematyka portretu/twarzy/ciała. Najczęściej wystawia swoje prace kameralnie w okolicy swojej pracowni w Składzie Solnym w Krakowie.



basiabudniak.com

Maska. Pomiarowy Zakład Portretowy. Sieć, performatywne działanie (post-)fotograficzne. Instalacja, 2018