AGATA ŁAKIŃSKA:
Jedna sekunda

Podczas robienia zdjęcia, przypadkowo zarejestrowałam kilka kolejnych klatek wraz z dźwiękiem. Powstał OBRAZ CIĄGŁY, zdjęcie trwające jedną sekundę. Charakterystyczny dla tych obrazów błąd stał się ich walorem.

Kolejnym odkryciem była SEKWENCYJNOŚĆ POWTÓRZEŃ. Zwielokrotnienie odtworzeń obrazów ciągłych zbudowało narrację.

Powielenie obrazu spowodowało jego wzmocnienie i utrwalenie oraz wskazało na to, czego fotografia nie pokazuje, a film rozpuszcza w czasie. 

Dźwięk w sekwencjach ma równie znaczącą funkcję co strona wizualna, porządkuje elementy i ma wpływ na kompozycje.

Sekwencyjność stała się moją metodą pracy polegającą na bardzo precyzyjnym selekcjonowaniu motywów dźwiękowych i obrazowych i zestawianiu ich ze sobą. 

Prezentowany utwór jest poszukiwaniem harmonii zdarzeń prowadzącej do spiętrzenia. Trwa 8’ 24” i jest wyświetlany na trzech ekranach.

W utworze pojawiają się przyjaciele, rodzina. Dzięki temu, poza formalnym, technicznym aspektem pracy stał się także zapisem, osobistą notatką z życia autorki.



Agata Łakińska (1992) – artystka wizualna, absolwentką Goldsmiths University of London, gdzie badała pamięć transkulturową oraz zagadnienia etyki w kuratorstwie. Absolwentka Intermediów oraz Fotografii na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. W latach 2015-2016 stypendystka Central Saint Martins w Londynie. W swojej praktyce zajmuje się aspektem czasu w obrazie ruchomym, a także kolekcjonowaniem jako działaniem artystycznym. W swojej pracy badawczej interesuje się fotografami, którzy nie fotografują oraz artystami którzy nie tworzą, główny obszar tych badań to efemeryczne procesy twórcze. Obecnie ukończyła pisać powieść This Stunning Uncertainty. On the Porous Borders of Art Exhibitions, która jest fenomenologiczną analizą subiektywnego doświadczenia wizyty w galerii sztuki współczesnej. Od 2013 roku brała udział w wystawach i projektach realizowanych w Londynie; Camden Arts Centre, Neo-Contemporaries Hammersmith Town Hall, Chelsea Cookhouse, Deptford does Art, FAMA (Świnoujście) i Poznaniu; Belle Vue Muzeum Narodowe Poznań, Teatr Polski, kolektyw 1a, Galeria Aula UAP.



@agatalakinska

Obiekt jest częścią pracy "DIS ORDER", w której poruszyłam problem obrazowania, a właściwie niemożności obrazowania chorób i zaburzeń psychicznych. Pomimo dostępu do szerokiego zakresu narzędzi służących do wykonywania obrazów, technologia nie pozwala zobaczyć struktury czy kształtu tak realnego procesu w fizjologii człowieka. "Przyszłości nie ma - syndrom czasu" był pierwszym obiektem z cyklu, którym to poprzez praktykę artystyczną powiedziałam o lęku przed przyszłością czy jej wyparciu (towarzyszące niektórym zaburzeniom), zobrazowałam ten stan, jednocześnie dotykając bezpośrednio pojęcia czasu, który jest nieodłącznym pojęciem w kontekście fotografii. Zaburzenia wypierają przyszłość, która w fotografii również nie istnieje.

Jedna sekunda, utwór na trzy ekrany, dokumentacja wystawy, 2014

Jedna sekunda, utwór na trzy ekrany, 8’24”, 2014